Serologische testen

In ons laboratorium testen we op specifieke antilichamen tegen verschillende infecties met behulp van SeraSpot, IFT en ELISA-methoden. Over het algemeen heeft SeraSpot een relatief hogere specificiteit en sensitiviteit dan IFT- en ELISA-technieken. De vorming van specifieke antilichamen tegen Borrelia burgdorferi kan echter worden ingeperkt of onderdrukt door antibioticatherapie. Dergelijke gevallen kunnen vaak worden gediagnosticeerd met behulp van de EliSpot.

SeraSpot

De SeraSpot MicroArray voor de bepaling van Borrelia burgdorferi-antilichamen combineert de gestandaardiseerde en gevestigde ELISA-techniek met microarray-analyse. Zeer specifieke antigenen van Borrelia burgdorferi worden als stippen aangebracht op de bodem van de putjes van een microtiterplaat op nanoliter-schaal. Controlemonsters zijn in elk putje geïntegreerd.

ELISA

De ELISA is een serologische methode die wordt gebruikt om antilichamen in biologische monsters te detecteren. Bij deze procedure worden antigenen geïmmobiliseerd op een vast steunoppervlak, zoals de bodem van een microtiterplaat. Het monster dat de te testen antilichamen bevat, wordt vervolgens aan het steunoppervlak toegevoegd. Als specifieke antilichamen aanwezig zijn in het monster, binden ze zich aan de geïmmobiliseerde antigenen. Na het wegwassen van de niet-gebonden stoffen wordt een enzym-gekoppeld secundair antilichaam toegevoegd, dat zich bindt aan de primaire antilichamen. Het toevoegen van een substraat voor het enzym produceert een meetbaar signaal, dat informatie geeft over de aanwezigheid en hoeveelheid specifieke antilichamen in het monster.

IFT – Immunofluorescentietest

De immunofluorescentietest is een andere serologische methode die vaak wordt gebruikt om antilichamen tegen specifieke antigenen te identificeren. Bij deze procedure worden de antigenen aangebracht op een vast steunoppervlak, vergelijkbaar met ELISA. Het monster wordt vervolgens aan het steunoppervlak toegevoegd, en als specifieke antilichamen aanwezig zijn, binden ze zich aan de antigenen. Vervolgens wordt een fluorescerend gelabeld secundair antilichaam toegevoegd, dat zich bindt aan de primaire antilichamen. Bij excitatie met licht van specifieke golflengten zenden de fluorescerend gelabelde antilichamen licht uit, dat zichtbaar kan worden gemaakt met een fluorescente microscoop. De aanwezigheid van fluorescentie duidt op de aanwezigheid van specifieke antilichamen in het monster.

Immunoblot

Het immunoblot, ook wel bekend als Western blot, is een geavanceerde methode voor het identificeren van eiwitten in biologische monsters. In het geval van infecties wordt deze methode vaak gebruikt om de aanwezigheid van specifieke antilichamen tegen bepaalde eiwitten of antigenen te bevestigen. Eerst worden de eiwitten gescheiden door elektroforese op basis van hun grootte en vervolgens overgebracht op een vast steunoppervlak, zoals een nitrocellulose-membraan. Het monster wordt vervolgens op het steunoppervlak aangebracht, en als specifieke antilichamen aanwezig zijn, binden ze zich aan de overeenkomstige eiwitten. Vervolgens worden de gebonden antilichamen zichtbaar gemaakt, vaak door het toevoegen van een enzym- of fluorescente gelabeld secundair antilichaam en een geschikt substraat. De bandpatronen die door het immunoblot worden gegenereerd, kunnen informatie geven over de aanwezigheid en specificiteit van antilichamen in het monster.

Immunoarray

De Immunoarray, ook wel bekend als microarray, is een geavanceerde serologische methode voor het detecteren van antilichamen in biologische monsters. Vergelijkbaar met de SeraSpot MicroArray, maakt de Immunoarray gelijktijdige analyse van verschillende antilichamen tegen specifieke antigenen mogelijk. Door nanoliter hoeveelheden monsters te gebruiken, kunnen antigenen op microarrays worden geïmmobiliseerd, wat een precieze en uiterst gevoelige analyse mogelijk maakt. Deze technologie biedt een efficiënte en uitgebreide karakterisering van de immuunrespons van de patiënt op infecties zoals de ziekte van Lyme en draagt bij aan een nauwkeuriger diagnose en behandeling.

Borreliose-infecties kunnen niet volledig worden uitgesloten op basis van negatieve serologische testresultaten. Laboratoria zouden moeten onderzoeken op "VIsE" (acroniem voor: Variable major protein-like sequence Expressed) in ELISA- en SeraSpot-testsystemen. VIsE beschrijft het vermogen van de "kameleon" Borrelia burgdorferi om zijn eiwitstructuur VIsE in vivo permanent te veranderen om detectie door het immuunsysteem te voorkomen. Bij het zoeken naar antilichamen tegen Borrelia burgdorferi heeft VIsE de hoogste sensitiviteit.

Studieresultaten en testvergelijkingen

• „In het geval van ELISA werden positieve of borderline resultaten waargenomen bij slechts 24 patiënten (53,3%).“ (Wojciechowska-Koszko et al., feb. 2011)
• „32 patiënten hadden specifieke anti-borrelia-antilichamen bevestigd door het gebruik van de western blot ondanks een negatieve ELISA… Bij patiënten met aanhoudende problemen is het noodzakelijk om de western blot-test te gebruiken… Dit is waarschijnlijk te wijten aan de zeer lage productie van specifieke antilichamen, ook veroorzaakt door de toestand van immunodeficiëntie die bij al onze patiënten is vastgesteld.“ (Durovska et al., 2010)
• „Het aantal IgM- en/of IgG-positieve ELISA-resultaten… varieerde van 34 tot 59%... Vergelijking van immunoblots leverde grote verschillen op in de overeenkomst tussen tests… Opmerkelijk is dat sommige immunoblots positieve resultaten gaven in monsters die door alle acht ELISA's negatief waren getest.“ (Ang CW et al., jan. 2011)

De SeraSpot MicroArray analyseert de volgende Borrelia burgdorferi IgG- en IgM-antilichamen en ondersoorten van Borrelia burgdorferi met hoge specificiteit:

VlsE (Borrelia burgdorferi afzelii), p39 (B.b. afzelii), p58 (B.b. garinii), p100 (B.b. afzelii), OspC (B.b. afzelii + B.b. garinii + B.b. sensu stricto), DbpA (B.b. afzelii + B.b. garinii + B.b. sensu stricto).